دومین نمایشگاه بین المللی تکنولوژیهای نوین ساختمان ( خانه مدرن)

دومین نمایشگاه بین المللی خانه مدرن با مضامین تکنولوژیهای نوین ساختمان،معماری، دکوراسیون داخلی،نورپردازی و صنایع وابسته خرداد ماه 1390 در تهران برگزار می شود.

ستاد برگزاری نمایشگاه در دومین سال ، قصد دارد با رویکردی متفاوت خدمات ویژه ای را جهت هر چه بهتر کردن شرکت کنندگان در این نمایشگاه ارائه نماید.

دومین نمایشگاه بین المللی خانه مدرن توسط شرکت نمانگر 4 لغایت 7 خرداد ماه 1390 در محل دائمی نمایشگاه های بین المللی تهران برگزار می شود.

علاقه مندان می توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند به سایت www.modernexpo.ir مراجعه و یا با شماره تلفن [phone] تماس حاصل نمایند.

"نظریه در معماری منظر" منتشر شد

کتاب "نظریه در معماری منظر" گردآوری سایمون سوافیلد استاد رشته معماری منظر در دانشگاه لینکلن، در نیوزلند است؛ این اثر توسط دکتر محسن فیضی، دکتر مهدی خاک زند و مهندس سینا رزاقی اصل ترجمه و با همکاری انتشارات فرهنگ متین به چاپ رسیده است.

دو بنای تاریخی صفوی در شیراز

ساختمان سید علاءالدین و مدرسه خان در شیراز
دکتر محمود دهقانی

Two Safavid monument in Shiraz
Seyyed Alaeddin and school Khan buildings in Shiraz
Dr.Mahmoud Dehghani

از ساختمان‌های دوره صفوی شیراز تنها دو ساختمان در خور اشاره، یکی «بقعه سید علاءالدین حسین» و دیگری «مدرسه خان» هستند که تاکنون برپا مانده‌اند و بازدیدکنندگان فراوانی دارند. بقعه سید علاءالدین به وسیله «سلطان خلیل» که از سوی «شاه اسماعیل اول» حاکم شیراز بود، نوسازی شده است. شاه اسماعیل، بنیان‌گذار دودمان صفوی، به شیراز عشق و علاقه داشت و در طول بیست و دو سال فرمان‌روایی در فرصتی که دست داده از تبریز پایتخت آن روزگار صفوی، به شیراز رفته و در یک نوبت آن‌چنان مست کرده که وزرای خود را در آب استخر انداخته و با قهقه شیراز را به سوی تبریز ترک کرده است. علاقه شاه اسماعیل به شیراز ریشه در دوران کودکی او داشت. چون پدرش حیدر به قتل رسید و سرش را در خیابان‌های تبریز گرداندند، به دستور سلطان یعقوب، مارتا همسر شیخ حیدر، با سه فرزند خود علی، ابراهیم و اسماعیل از تبریز به شیراز فرستاده شدند تا مریدان شیخ حیدر نتوانند به دور خانواده‌اش حلقه بزنند و در شیراز تحت نظر باشند.۱ از آن رو پس از آنکه ورق برگشت و شاه اسماعیل زمام امور ایران را در دست گرفت به شیراز شهر دوران تبعید و خاطرات کودکی، علاقمند بود.

شهرِ مسافران؛ سفرنامه ای زیرزمینی

"سفر به مرکز زمین"، عنوان کتابی از ژول ورن است که خواندنش، تخیل کودکانه ام را پر و بال می داد: "یعنی می شود روزی به زیرزمین رفت؟ ممکن است در آن زیر شهری باشد و مردمی و تمدنی؟" آن روزها چه قدر تصور حضور در سطحی زیر سطح معمول زندگی، غیرعادی به نظر می رسید و امروز آن قدر عادی که در تمام طول راهرو طولانی مترو انقلاب، حتی برای لحظه ای این تخیلات کودکانه بازنمی گردند! گرچه امروز بشر هنوز نتوانسته سفر نیمه تمام ژول ورن را به اتمام برساند ولی واقعیت این است که مترو، دست کمی از یک شهر زیرزمینی ندارد، شهری به طول چند ده کیلومتر که به موازات شهر تهران در زیرزمین گسترش یافته و با تراکم جمعیتی بالایش به راحتی می تواند جزء شهرهای بزرگ محسوب شود. شهری جوان با قواعد نوشته و نانوشته بسیار، با شهروندانی متنوع و عجول، با مغازه ها، وسایل ارتباطی، تبلیغات، پلیس، تابلوهای هنری و ... آنچه در ادامه می آید شبه ‌سفرنامه ایست که از سفری در بخش های مختلف این شهر حاصل شده، شهری که بسیاری از ما هم، شهروندان همیشه در سفر آن هستیم.

مترو و مسئله “فاصله”

Metro and the issue of "distance"

چگونگی ارتباط با دیگران، یکی از دغدغه های هر روزه ماست. اینکه چگونه سخن بگوییم و چگونه نگاه کنیم بخشی از این مسئله است. یکی دیگر از وجوه آن، چگونگی در کنار دیگری قرارگرفتن است. فاصله با دیگری مسئله ایست که همواره به عنوان بخشی از کدهای رفتاری انسان در زندگی او حضور داشته است. فاصله و حریم مفاهیمی هستند که در معماری، سیاست و سایر دستاوردهای انسانی دیگر نیز وجود دارند. تا چه حدی می توان به کسی یا جایی نزدیک شد؟ آیا تماس دو بدن، معنای خاصی دارد؟ شکستن حریم ها و فاصله ها چه عواقبی دارند؟ فرهنگ هر گروه، پاسخ نانوشته این سوال ها و سوال هایی از این دست است. در فرهنگ شهری مثل تهران نیز، تماس بدنی طولانی مدت با شخصی غریبه مطلوب نیست با این حال همواره امکان رعایت این قوانین اولیه فرهنگی در مورد فاصله هم وجود ندارد. مترو، نمونه بارز چنین شرایطی است، جایی که زن و مرد، پیر و جوان و آشنا و غریبه، تمامی قوانین فرهنگ را زیر پا می گذارند و در هم می پیچند. در این نوشته قصد داریم به این موضوع بپردازیم که ما در چنین شرایطی چگونه رفتار می کنیم تا احساس ناخوشایند شکستن حریم ها و فاصله ها برای ما تنش و عواقب کمتری داشته باشد.

انحمن علمی معماری Archi Gap

برنامه سوم آرچی گپ
سخنرانی بیارک اینگلس در کنفرانس تد
معمار شرکت بیگ
یکشنبه ساعت ۱۲ ظهر
کلاس ۳ مرکزی

کتاب اندیشه معماران معاصر ایران رونمایی شد

کتاب "اندیشه‌ی معماران معاصر ایران" اثر اسماعیل آزادی شامگاه اول اردیبهشت ماه ، همزمان با هفته معماری در تالار بتهوون خانه‌ی هنرمندان ایران با حضور جمعی از معماران رونمایی شد.

در ابتدای این مراسم اسماعیل آزادی  روزنامه نگار و نویسنده کتاب، در سخنانی خطاب به حاضران عنوان کرد: درود بر شما هنرمندان که در اولین روز اردیبهشت ماه به حرمت قلم در این خانه‌ی هنر گردهم آمدید تا در رونمایی این کتاب حضور داشته باشید.

الموت پس از زلزله و تغییرات فرهنگی

مقدمه- "مسکن" و "توریسم"،دو بهانه ای است که به واسطه ان باب صحبت با علی حیاتی را باز می کنم،کسی که من او را "یک مردم شناس تجربی منطقه الموت" می نامم ولی خودش اینگونه خودش را معرفی می کند:"من علی هستم،علی حیاتی؛متولد روستای اوان،بزرگ شده روستای اوان،مقیم روستای اوان.تالیفاتی در خصوص منطقه الموت دارم و هم اکنون نیز کنار دریاچه در دفتر پژوهشی کوچک خودم کار می کنم و گاهی هم به عنوان راهنمای تور با گردشگران همراه می شوم." این روزها و در محافل اکادمیک بسیار از ضرورت توجه به "فرهنگ" در فرآیند "توسعه" صحبت می شود،مسئله ای که متاسفانه هنوز قابل قبول بسیاری از مهندسان و شهرسازان نیست و به همین دلیل پروژه های توسعه ای اغلب با شکست مواجه می شوند.نمونه بارز این بی توجهی،ساخت خانه های جدید در الموت پس از زلزله است که در این مجال و از قول یک پژوهشگر بومی به بررسی برخی ابعاد و تبعات ان می پردازیم.خواندن این مصاحبه برای مهندسان ساختمان خالی از لطف نخواهد بود.

خوب،شروع کنید.

قنات ،تکنولوژِی ایرانی

حرف اول- آیا تکرار مدام یک عنصر در یک کلیت،امری اتفاقی و بی معناست؟
"از آب گل آلود ماهی می گیره،آب نمی بینه وگرنه شناگر ماهریه،آب رفته به جوی برنمی گرده، آب ها از آسیاب افتاده، جایی نمی خوابه که زیرش آب بره،آب زیر کاهه،از آب آب تکان نخورد،طرف آب به آب شده ،به آب نرسیده لباسش رو درمیاره،با آبکش آب میاره،آب از دستش نمی چکه،از آب کره می گیره،پوستش آب انداخته، دست و روش را با آب آلوچه شسته،آب را آب می کشه،آب که از سرگذشت چه یک وجب چه صد وجب،مثل آب می ره اما مثل ریگ زمینه..."

اینکه فرهنگ ایرانی برای بیان مسائل و نقدهای خود تا این حد از آب استفاده می کند به چه معناست؟ انسان شناسان معتقدند تمام تکرارها در یک فرهنگ، معنی دار بوده و باید فهمیده شود.آب در اسطوره های ما به شکل آناهیتا،الهه آب جلوه گر می شود.در مذهب ما و واقعه عاشورا تاکید خاصی بر آن و تشنگی یاران حسین می گردد.نظریه استبداد شرقی،ایجاد حکومت های مستبد در تاریخ ایران را نیز به همین بحث بی آبی و ضرورت استخراج،انتقال و مدیریت تقسیم آن ربط می دهد.رد پای آب را در جای جای فرهنگ ایرانی می توان جستجو کرد،از جمله آنها شیوه های مختلفی است که مردم این دیار برای جمع آوری و مصرف آن اندیشیده اند.
این "نظام های سنتی آبیاری" حاصل سال ها فکر و تجربه ایرانیان و نیز جزء دارایی های فرهنگی امروز ماست.حفر چاه،آبیاری های موسوم به استخری،کوزه ای و... همه از جمله این شیوه هاست ولی اعجاب انگیزترین،پیچیده ترین و پرکاربردترین آنها "قنات" است؛یک تکنولوژِی ایرانی در زمینه استخراج آب که پس از ورود اسلام و آشنایی اعراب با آن،ابتدا وارد شمال آفریقا شده و از آنجا به سایر کشورهای منطقه اشاعه می یابد.این مقاله قصد معرفی این سرمایه فرهنگی ایران زمین را به واسطه تحقیقات دکتر جواد صفی نژاد دارد.