معماری خوانی

"معماری خوانی" نام طرحی است جهت اشتراک گذاری عناوین کتاب های مفید و همچنین ترغیب معماران و دانشجویان به مطالعه بیشتر. از همین رو فصلنامه آنلاین تخصصی معماری مهراز فراخوان معماری خوانی را منتشر کرده است.

 در این فراخوان  از معماران دعوت شده است تا "سه عنوان از تاثیر گذارترین کتاب هایی که تا کنون مطالعه کرده اند، و به سایر معماران توصیه می کنند" را معرفی کنند. این سه عنوان می توانند، از میان کتاب های معماری (و یا به نحوی مرتبط با معماری)، فارسی و یا به زبان دیگری باشند.

فصلنامه آنلاین تخصصی معماری مهراز تعدادی از معماران را برای شرکت در فراخوان معماری خوانی دعوت کرده است. از این بین تا کنون 30 نفر پاسخ خود را ارسال نموده اند. سعی داریم تعداد بیشتری از معماران را به این طرح دعوت کنیم تا در نهایت لیست کامل تری داشته باشیم و به نتیجه جامع تری دست پیدا کنیم.

شما هم می توانید معماران مورد علاقه خود را به "معماری خوانی" دعوت کنید. کافی است فراخوان طرح را از این لینک (کلیک کنید) دریافت نموده و برای معمار مورد نظر خود ارسال نمایید. (همچنین می توانید از ما بخواهید تا از معمار مد نظرتان دعوت کنیم)

 

معمار بناهای تاریخی و ماندگار ایران درگذشت

هوشنگ سیحون، معمار بناهای تاریخی و ماندگار ایران، نقاش و رئیس سابق دانشکده هنرهای زیبای تهران در سن ۹۴ سالگی درگذشت.

این معمار ایرانی روز پنجم خرداد ماه در خارج از کشور درگذشت.

هوشنگ سیحون، معمار، نقاش و رئیس سابق دانشکده هنرهای زیبای تهران در سن ۹۴ سالگی درگذشت. آرامگاه‌های خیام، کمال الملک، بوعلی سینا، نادرشاه افشار و ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران از جمله آثار اوست.

هوشنگ سیحون اول شهریور سال ۱۲۹۹ در تهران به دنیا آمد. پدر بزرگ او میرزا عبدالله فراهانی، بنیانگذار موسیقی سنتی و مادر این استاد معماری، مولود خانم، از نوازندگان تار و سه تار است.
سیحون پس از پایان تحصیل معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد و در دانش‌سرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس تحصیل کرد و به درجه دکترای هنر ‌رسید.
اولین اثر معماری وی در ایران‌، طراحی و ساخت آرامگاه بوعلی سینا در همدان است. وی این آرامگاه را در ۲۵ سالگی طراحی کرد. هوشنگ سیحون، استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و یک دوره ریاست این دانشکده را بر عهده داشت.
طراحی و ساخت بناهایی همچون آرامگاه‌های خیام، کمال الملک، نادرشاه افشار، کلنل محمدتقی‌خان پسیان از جمله آثار اوست. این استاد معماری همچنین طراحی بنای موزه توس و ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران بر عهده داشت.
از دیگر آثار وی می‌توان به طراحی ساختمان‌های سازمان نقشه‌برداری کل کشور، سینما آسیا، سینما سانترال، کارخانه زمزم (کانادادرای) در تهران و اهواز اشاره کرد. سیحون نقاش، جنبه‌ای دیگر از توانمندی‌های این هنرمند ایرانی است. در سال‌های مختلف، نمایشگاه‌هایی از آثار وی در داخل و خارج از ایران برپا شدند.
 

بازدید نادر اردلان از پارک پردیسان

نادر اردلان نخستین طراح اکوپارک طبیعت پردیسان پس از 40 سال، از پارک پردیسان دیدن کرد و در نشستی با سید محمد مجابی معاون توسعه مدیریت، حقوقی و امور مجلس سازمان حفاظت محیط زیست از آخرین اقدامات و تغییرات طرح پردیسان مطلع شد.

پشت پنجره طبقه هشتم ساختمان 10 طبقه پردیسان ایستاده و به رویای جوانیش فکر می کند. همان رویایی که به گفته خودش 40 سال پیش ˈبه عنوان بهترین طرح معماری سال و ارایه دیدی صحیح از اقلیم های مختلف دنیا، برنده جایزه جهانی شد.
طرح پارکی تفریحی، آموزشی، تحقیقاتی که با نمایش 8 اقلیم مختلف کره زمین که ایران از 6 اقلیم آن بهره می برد، بهترین فضای آموزشی زیست محیطی در دنیا بود.
نادر اردلان اولین معمار و طراح اکو پارک پردیسان حالا پس از سال ها نظاره گر پارکی است که هیچ نشانی از 8 اقلیم جهانی را در خود ندارد؛ اگرچه فارسی صحبت کردن برایش سخت است، ولی با اشتیاق سعی می کند کلمات را به خاطر بیاورد.
می گوید: زمانی که طرح اکوپارک پردیسان را قلم می زد، هیچ نمونه جهانی برای طرح نبود از همین رو بسیاری از معماران و محققان جهانی با رویی گشاده در این طرح او را یاری کردند، زیرا همه مشتاق بودند که بتوانند حداقل در گوشه ای از دنیا، فضایی برای نمایش اقلیم های مختلف گیاهی و حیوانی ایجاد کنند و از این طریق نسل پس از خود را با طبیعت کره خاکی آشنا کنند، اما امروز با پارکی روبه رو هستم که تنها نمایشی از اقلیم های ایران، آن هم با نواقص بسیار در خود دارد.
اردلان هدف از طرح چنین ایده نویی را این چنین توصیف کرد: آن زمان می خواستیم با ایجاد مرکز تحقیقات جامع زیست محیطی در اکوپارک پردیسان نشان دهیم که تغییرات آب و هوایی یا چالش های زیست محیطی مختص یک نقطه از دنیا نیست و تاثیرات هر نقطه بر کل دنیاست و به این شیوه نسلی را پرورش دهیم که با یادگیری نظری و عملی زندگی و محیط زیست، ایران و جهان آینده را از بحران های زیست محیطی نجات دهند.

اختتامیه و معرفی برگزیدگان مسابقه دانشجو معمار برتر سال 92

 مراسم اختتامیه نخستین مسابقه دانشجو معمار برتر سال 92 با موضوع ساماندهی بام ها به عنوان نمای پنجم شهری شب گذشته 10 آبان ماه با حضور استادان رشته معماری از جمله سیدعلی اکبر صارمی ، بابک مستوفی صدری و هیئت داوران مسابقه دانشجو معمار برتر متشکل از کامران افشار نادری، علیرضا تغابنی، فرهاد مقدم راد، رضا نجفیان و دانشجویان شرکت کننده در این مسابقه در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.

در ابتدای این مراسم مجتبی فاطمی مدیر عامل مرکز معماری ایران گفت: هیات مدیره مرکز معماری ایران از آغاز تشکیل این موسسه آموزشی فرهنگی علاقه‌مند به برگزاری چنین مسابقه‌ای در رده دانشجویی بود خوشحالیم که امروز با حضور شما این رویا تحقق پیدا کرد و امیدواریم روزی این مسابقه به شکل بین المللی برگزار شود.

وی ادامه داد: در مرکز معماری ایران سعی می کنیم تا مهندسانی را تربیت کنیم تا بدون ادعا آینده سازان معماری کشور باشند. از آنجایی که برنامه ریزی های بلند مدتی پیش و داریم برگزاری مسابقه دانشجو معمار برتر را رها نکرده و در سال های آینده به گسترش هر چه بیشتر این طرح می پردازیم تا مشکلی از مشکلات شهری به مرور زمان کم شود.

سید علی اکبر صارمی پیشکوست معماری و استاد دانشگاه که به عنوان سخنران در این مراسم حضور داشت گفت: همیشه چیزهایی غیر ضروری و کم مصرف خانه را در بام قرار می دهیم و توجه ای به چهره بام های شهر نداریم این در حالی است که مساحت بام های شهر کمتر از مساحت خیابان ها نیست و سطح عظیمی از شهر و چهره آن را بام ها تشکیل داده است. در طول سال های پس از انقلاب تنها در فیلم« اجاره نشین‌ها» اثر داریوش مهرجویی با طراحی فریماه فرجامی و حسین سرشار به پشت بام توجه شد.

وی ادامه داد: پشت بام برای نسل های گذشته بیشتر جنبه نوستالژی دارد زیرا در خیلی از نقاط ایران بخشی از زندگی در پشت بام اتفاق می افتاد . تجربه شخصی من از پشت بام محلی برای کشف و شهود بازی کردن و لذت های کودکانه است. این در حالی است که نسل امروز ما محلی برای کشف کردن ندارد زیرا طراحی فضای شهری به گونه ای است که این فرصت را در دوران کودکی از او سلب می کند.
صارمی ادامه داد: در دوران صفویه در ورودی مسجد شاه اصفهان شاهد کاشی کاری بام هستیم که نشان از توجه خاص به بام در آن دوره زمانی دارد اما نکنه جالب برای من اینجاست که ما ایرانی ها خیلی آدم های متواضعی نیستیم اما در معماری و ساخت پله از دوران شکوه هخامنشی افت کردیم و شکل پله ها را تغییر دادیم و برخی از معماران معتقدند که به دلیل تواضع در شکل پله ها تغییر ایجاد شده است!
این استاد دانشگاه اظهار کرد: امروزه تعداد رشته های معماری به بیش از 500 رشته رسیده است بهتر است به جای این همه تنوع در رشته و دانشگاه با همکاری شهرداری محلی ایجاد شود و کارگاه عملی معماری در آن برپا شود تا دانشجویان ما از پشت سیستم کامپیوتر بیرون آیند و وارد فضای عملی معماری شوند. در ادامه این مراسم بابک مستوفی صدری به ارائه توضیحاتی در باب، بام سبز و حقایق و تکنیک های موجود در آن پرداخت.

دکتر غلامحسین معماریان، معماری و هنر انقلاب

غلامحسین معماریان استادانشگاه علم وصنعت تهران است وی فوق لیسانس معماری از دانشگاه جنوآی ایتالیا ودکتری منچستر انگلستان را دارا می باشد این استاد دانشگاه با تالیف بسیاری از کتب معماری  همانند نیارش سازه های طاقی در معماری اسلامی ایران، آشنایی با معماری مسکونی ایرانی، گونه شناسی برونگرا، سیری در معماری آب انبارهای یزدو سیری در مبانی نظری معماری، جزء اساتید برجسته معماری بعد از انقلاب می باشد. معماریان در کار حرفه ایی خود تا به حال احیاء خانه قدیمی رسولیان در یزد و تبدیل آن به دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه یزد و آموزشگر نمونه سال دانشگاه علم و صنعت 1373  وهمچنین دریافت لوح تقدیر از وزیر فرهنگ و آموزش عالی برای مرمت و احیاء ساختمان دانشکده معماری و شهرسازی یزد را در سابقه کاری خود دارد در این گفتگونگاه معمار بعد از انقلاب را به شهر ها مورد بررسی قرار می دهیم تا مسیر معماری را در طول این سی سال به چرایی بگذاریم.

منبع : www.irac.ir

هوشنگ سیحون

 هوشنگ سیحون، معمار و نقاش ایرانی در یکم شهریور ماه 1299 در تهران متولد شد.خانواده‌ی او اهل هنر موسیقی بودند و پدربزرگش، میرزا عبدالله فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی بود.

سیحون پس از پایان تحصیلاتش در رشته‌ی معماری دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران، به دعوت رییس اداره‌ی باستان‌شناسی برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه سفر می‌کند و سه سال در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس تحصیل می‌کند و موفق به دریافت مدرک دکترا می‌شود.

او پس از بازگشت به ایران یک دوره به ریاست دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران منصوب شد که از فعالیت‌های او تاسیس سه رشته‌ی شهرسازی، تئاتر و موسیقی بود. او در 23 سالگی، نخستین اثر معماری خود را که بنای یادبودی برای آرامگاه ابوعلی‌سینا بود، طراحی کرد.

هادی تهرانی معمار برجسته ایرانی

هادی تهرانی متولد سال 1334 تهران است. تهرانی مدت شش سال در ایران زندگی کرد و در سال ۱۹۶۰ به همراه خانواده‌اش به آلمان رفت. پس از گذراندن دوران دبیرستان، در سال ۱۹۷۷ تحصیلات خود را در رشته معماری در دانشگاه صنعتی (براونشوایک) آغاز کرد و تا سال ۱۹۸۴ در این رشته به تحصیل پرداخت. پس از آن مدتی در مدرسه‌ عالی (آخن) تدریس کرد و همزمان روی پروژه‌های معماری کار می‌کرد. او استعداد و خلاقیت فراوانی در این رشته از خود نشان می‌داد.

چهره‌های سرشناس و ناشناس

مروری بر آثار و اندیشه‌های آموس راپاپورت-1

Prominent figures and unknown
Overview of the works and ideas of Amos Rapoport-1

آموس راپاپورت ، یکی از چهره‌های سرشناس معماری و طراحی شهری است که نظریات متفاوتی درباره فضا دارد، نظریاتی که بسیار بر بعد فرهنگ تاکید می‌کنند. از همین‌رو او توانسته علاوه بر حوزه معماری و طراحی شهری، در حوزه انسان‌شناسی نیز جای خود را به عنوان یکی از نظریه‌پردازان فضا تثبیت کند. نتایج پژوهشی که چند سال پیش، موسسه "طراحی شهری" بریتانیا انجام داد و در آن با روش دلفی از 3000 متخصص شهرسازی در سطح بین‌المللی نظرسنجی کرد گویای نقش غیرقابل انکار راپاپورت و نظریات او در دوران معاصر است. نتایج این نظرسنجی، نام راپاپورت را در لیست 26 نویسنده برتر دنیا در نیمه دوم قرن بیستم قرار داد و کتاب «جنبه های انسانی شکل شهر» او نیز جزء  34 کتاب مرجع برتر حوزه شهرسازی شناخته شد.در مباحث نظری معماری از رویکردهای مختلفی در بررسی و مطالعه فضا یاد می‌شود که از آن جمله می‌توان به «رویکرد تاریخی» اشاره کرد که هدف اصلی آن، تعیین قدمت بناست و از این طریق قصد دارد بنا را در شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی زمان خود تحلیل کند. «رویکرد معناگرا یا سنت‌گرا» دغدغه شناخت نمادها و معانی و مفاهیم نهفته در اثر معماری را دارد. «رویکرد عملکرد‌گرا» ویژگی‌های کاربردی بنا را بررسی کرده و از نظر آن‌ها همه بخش‌های ساختمان باید کاربرد داشته باشد. در مقابل این رویکرد، »رویکرد فرم‌گرا» قرار می‌گیرد که بیشتر جنبه‌های زیبایی‌شناسانه را مدنظر قرار می‌دهد تا عملکرد. تناسبات، ترکیب‌بندی‌ها و مسائل مربوط به زیبایی در این‌جا بررسی می‌شوند. «رویکرد تکنولوژی‌گرا» هم به دنبال آشکار ساختن مظاهر تکنولوژی در بناست. «رویکرد طبیعت‌گرا» محیط زیست را مدنظر دارد و چرخه زندگی و انرژی‌های پایدار را کانون توجه خود قرار می‌دهد. در کنار همه این‌ها می‌توان از «رویکرد فرهنگی- اجتماعی» هم نام برد که هدف اصلی این دسته از معماران، شناخت جامعه و فرهنگ با استفاده از بناست و توجه ویژه‌ای نیز بر معماری عامیانه و مردمی دارند. آموس راپاپورت از نظریه‌پردازان مهم این رویکرد نسبت به معماری است.

علی اکبر خزینه، استاد کاشیکاری ایران درگذشت

علی اکبر خزینه استاد برجسته کاشیکاری ایرانی و هنرهای سنتی، درگذشت. وی کاشیکاری کتابخانه پارک شهر تهران، بسیاری از مساجد، برخی مرمت‌ها در کاخ گلستان و مرمت گنبد کاخ مرمر را در کارنامه خود داشت.

با گیسو حریری؛ بحث جنبش معماری معاصر نباید فرم باشد...

گزارشی از سپهر مرآت

With Hariri tress; discuss movement of contemporary architectural forms should be ...
Report Sepehr Meraat

دفتر "حریری و حریری" اکنون قریب 24 سال است که در نیویورک به معماری می پردازد؛ خواهران ایرانی، مژگان و گیسو حریری، هر دو فارغ التحصیل از دانشگاه کرونل - یکی از معتبر ترین مراکز آموزش معماری در جهان - معماری را در این دفتر پیش می برند که بدون اغراق می توان بوی شاعرانگی و لطافت را در کنار صلابت و پویایی از آن استشمام کرد.

حضور اخیر این دو در ایران و معرفی آثارشان به علاقه مندان ایرانی به اعتقاد بسیاری می تواند فتح بابی باشد برای دیدن ردپای معماری آنها در سال های آتی در کشور.
وقتی گیسو حریری در پاسخ یکی از سوال هایمان در مورد معماری ایران می گوید "به عنوان یک فرهنگ با تاریخ شگفت انگیز از معماری و شهرسازی، نبوغ سازه، هنر و صنعت، پایداری و معنویت، معماری معاصر ایران از پتانسیل عالی برخوردار است"؛ طبعا نگاه امیدوارانه وی به معماری ایران در جایگاه مدیر یک دفتر مطرح در مقیاس جهانی می تواند نوید بخش نسل جوان معماران ما باشد.
در ادامه ترجمه گفتگویمان را با گیسو حریری به نمایندگی از دفتر "حریری و حریری" می خوانید:

داریوش میرفندرسکی

به نظر می آید نظر دادن در باره ی محمد امین میرفندرسکی مشکل باشد و هرکسی که او را از نزدیک می شناخت یک جنبه از مجموعه ای که او بود را بررسی می کند و آدم را به یاد مثال مولانا و فیل او در تاریکی می اندازد. او شخصیت ساده ای نبود که بررسی و درک شخصیت و مقامش آسان باشد. این مساله اگرچه سطحی نگری را توجیه نمی کند اما آدم را مهار و مشروط و مجبور می کند تا جنبه ای از تاریخ زندگی و اندیشه ی او را بیان کند.

چیزی که به من فشار می آورد تا به او فکر کنم و به دنبال سنتزی از او بگردم همکاری فشرده ای است که با او در موزه ی بزرگ خراسان – مشهد – کوه سنگی برای به روز کردن و اجرایی کردن پروژه ی او داشتم. مشکل کار در این است که شاید، بدون این که بدانم، بسیاری از ایده های معماری و شکل گیری فضایی معماری که در فکر من هست تداوم اندیشه ی اوست که پیوسته و به هر دلیل و بهانه ای پرداخت می کرد. جدا کردن فکر "من" از فکر او ممکن نیست. بدین معنا، او همه جا حضور دارد حتی گرچه پیدا نباشد، و این می تواند ندانسته ظلمی به او باشد که اندیشه ای از او را به نام خود بیان کنیم. در باره ی او باید گفت و نوشت چون خاطره ها دور و کدر می شوند و بعد برای گفتن و نوشتن دیر می شود.

_________________________

:: منبع: انجمن مفاخر معماری ایران

طراحی 311 مدرسه توسط پدر معماری نوین ایران

311 schools of architecture designed by the father of modern Iran

محمدکریم پیرنیا پدر معماری نوین معماری درحالی در فاصله سالهای 1332 تا 1350 مدارسی در تهران ساخت که با وجود گذشت سالیان، این مدراس هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

فرهاد تهرانی، استاد دانشگاه و از دوستان محمدکریم پیرنیا که از وی به عنوان پدر معماری نوین ایران یاد می‌شود، در مورد وی گفت: پیرنیا طراحی 311 مدرسه را در تهران انجام داد که هنوز هم مورد استفاده هستند مثلا نزدیک به 14 مدرسه در کوچه‌ای در خیابان هاشمی توسط او ساخته شدند که باعث شد نام کوچه را "مدرسه" گذاشتند و هنوز هم این مدارس استفاده می‌شوند.
وی در مورد ویژگی مدارسی که توسط پیرنیا ساخته می‌شدند، افزود: یکی از مشخصه‌های بارز مدارسی که پیرنیا طراحی می‌کرد، سردرهای بلند بود. ساختمان آنها از آجر بهمنی که اصطلاحا سفید و قرمز نامیده می‌شود، ساخته می‌شد و به مدرسه‌های سه درصدی حق آموزش و پرورش شهرت داشتند.
تهرانی عنوان کرد: راهروهای این مدارس به دو صورت طراحی می‌شدند. اگر قرار بود در یک طرف راهرو کلاس باشد، عرض راهروها دو متر و نیم و کلاسها در ابعاد 5 در 6 متر ساخته می‌شدند اما اگر قرار بود هر دو طرف راهرو کلاس ساخته شود، پیرنیا عرض راهرو را سه متر و نیم انتخاب می‌کرد.
این استاد معماری همچنین درباره توجه پیرنیا به وضعیت دانش آموزان در مدارس اشاره کرد: کلاسها طوری طراحی شده بودند که نور از چپ وارد اتاق شود تا موقع نوشتن روی دفتر بچه‌ها سایه ایجاد نشود. تخته ها از آلمان وارد می‌شد و درها چوبی بود. پیرنیا سیستمهای بهداشتی و تاسیساتی را در بیرون محوطه ساختمان تعبیه می‌کرد و در معماری بخشی از ساختمان کاشی‌کاری بکار می‌‌برد. وی در مورد موزائیکهایی که پیرنیا در مدارس استفاده می‌کرد، ابراز کرد: او یک نوع استاندارد برای کف مدارس درست کرده بود که به موزائیکهای پنج درصدی معروف شد. کیفیت آنها آنقدر بالا بود که برای کارخانه‌های سازنده یک نوع اعتبار آورد و وقتی به مدارسی که پیرنیا طراحی کرده، سر می‌زنیم، می‌بینیم هنوز هم این موزائیکها کاربرد خود را حفظ کرده‌اند.
تهرانی با بیان اینکه پیرنیا به همراه یک گروه ساخت مدارس را برعهده داشته است، گفت: او از سالهای 1332 تا 1350 تنها 311 مدرسه در تهران ساخت که به دلیل اعتبار شخصی و فعالیتهایی که انجام می‌داد توانست تعدادی از تجار و شهرداری را با خود همراه کند. وی در مورد فعالیتهای این گروه توضیح داد: گروهی از صنعتگران نیز با آنها همکاری می‌کردند و مصالح ساختمانی را در در اختیار این گروه قرار می‌دادند. پیرنیا ساختمانها را مدرن طراحی و از مواد و مصالح بومی استفاده می‌کرد. سقفها عموما شیروانی با پوششی از چوبهای تبریزی و سفال بود.
محمدکریم پیرنیا، ۲۵ شهریور سال ۱۲۹۹ در شهر یزد متولد شد. وی مدتها از سال ۱۳۴۴ تا مدتی پیش از انقلاب به عنوان معاون فنی سازمان حفاظت آثار باستانی در زمینه ترمیم، تعمیر و احیاء بناها و آثار باستانی فعالیت می‌کرد و مدتی نیز در دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه شهید بهشتی به تدریس معماری ایرانی اشتغال داشت.
پیرنیا در شهریور ماه ۱۳۷۶ در گذشت. مزار وی بنا به در خواستش در "خانه رسولیان" یزد که در حال حاضر دانشکده هنر و معماری این شهر است، قرار دارد.