گرافیک و معماریمان برای زندگی طراحی نمی‌شوند

Graphic design and architecture, we are not living

گفت‌و‌گو از سحر آزاد

ابراهیم حقیقی که بیشتر وی را به عنوان گرافیست و معمار می‌شناسیم، با برگزاری اولین نمایشگاه عکس خود در نگارخانه دی نشان داد که در این زمینه نیز حرف‌هایی برای گفتن دارد. او در عکس‌هایش تصویری از معماری و فضاهایی می‌دهد که دیگر وجود ندارند.

حقیقی بسیار آرام است و آنچنان به سوال های شما با دقت گوش می کند که فکر می کنید در آن زمان به هیچ موضوع دیگری نمی‌اندیشد. جواب‌ها را براساس سوال‌هایتان می‌دهد و زمانی که صحبت‌ها به حاشیه رانده شد، خودش به سر موضوع اصلی برمی‌گردد. در میان صحبت هایش زیاد مکث می‌کند تا واژه و دغدغه‌های اصلی‌اش را بیان کند. کم می‌خندد اما به این معنی نیست که شیرین حرف نزند. وی که خود نیز استاد دانشگاه است، از اینکه گرافیک و معماری ما ارتباط با زندگی مردم را از دست داده‌اند و به صورت آبستره خلق می شوند، گله می کند. گفتگوی زیر بخشی از مصاحبه‌ای مفصل با حقیقی است که بیشتر به عکس ها و دوران دانشجویی وی اختصاص دارد: 
چه شد نمایشگاه عکس برگزار کردید؟
ابراهیم حقیقی، طراح گرافیست، معمار، عکاس و استاد دانشگاه: در همان زمان دانشجویی یعنی سال‌های 53 و 54 تصمیم گرفتم نمایشگاه برگزار کنم حتی عکس‌ها را که بزرگ بودند، چاپ کردم اما دقیقا خاطرم نیست به چه دلیل منصرف شدم. عکس‌ها کنار گذاشته شد و در طول سال‌ها در اثر اسباب‌کشی‌های مکرر خانه و.. از بین رفت. تا اینکه به فکرم رسید شاید نگاتیوها خراب یا مرطوب شده باشند. در فرصتی آنها را پیدا کردم و چون نگران شده بودم که نگاتیوها خراب شده باشند، دوباره همه آنها را با داروی شیمیایی در حمام ، شستشو دادم و کنتاکت زدم. وقتی این اتفاق افتاد دیدم خیلی از مکان‌هایی را که عکاسی کرده‌ام، دیگر وجود ندارند. به خودم گفتم بد نیست که دیگران در دیدن از دست رفته‌های معماری و شهرسازیمان شریک شوند. بعد به همراه دوستان انتخاب‌ها را انجام دادم و تعدادی از عکس‌ها را چاپ و از میان آنها حدود 60 عکس انتخاب شد. دیدم به جز معماری، آدم‌ها نیز در عکس‌ها هستند. در واقع عکس‌ها گذر زمان و عواقب آن را نشان می‌دادند. نوع لباس، نگاه و هیبت تمام آدم‌های عکس‌ خاص هستند و الان دیگر به دلیل نوع روابط اجتماعی فرق کرده است. وقتی به فکر برگزاری نمایشگاه افتادم، تصمیم گرفتم از همان مکان‌هایی که عکاسی کرده بودم دوباره عکاسی کنم و هر دو عکس را کنار هم بگذارم.
*پس چرا فقط عکس‌های قدیمی را نشان دادید؟
ـ برای گرفتن عکس‌های جدید مروری به مکان‌هایی که قبلا عکاسی کرده بودم، داشتم. تغییرات خیلی وسیع و عجیب و غریب بود. بغیر از مکان‌هایی که تخریب شده‌اند در برخی از شهرها مثل یزد یا کاشان ساختمان‌های عجیب و غریب فولادی و شیشه‌ای بلند مرتبه مثل زایده‌هایی از شهر بالا زده که خیلی هم زشت هستند و بافت یکپارچه ارگانیک را از بین برده است. به جز آنتن‌ها و دکل‌هایی که سربرآورده‌اند، تغییرات در لباس و ظاهر آدم‌ها به خصوص بچه‌ها بسیار اتفاق افتاده که سبب آن همان آنتن‌ها و دیش‌ها هستند یعنی در شمال، جنوب، روستا یا شهر همه یکجور لباس می‌پوشند. لباس‌هایی با مارک‌های عجیب، شماره فوتبالیست‌ها، بازیگران فیلم تایتانیک، کارتون‌های عجیب ژاپنی را روی دارند. البته قطعا بچه‌ها این کارتون‌ها را دوست دارند اما وقتی من این کارتون‌ها را با خاطرات کودکی‌ام یا کارتون‌های خوب قیاس می‌کنم واقعا مبتذل هستند. این قیاس بلا استثنا در ذهن همه ما روی می‌دهد. بنابراین دیدم نیازی نیست که عکس‌های جدید را به نمایش گذاشت چون هدف نمایشگاه قیاس کردن دو وضعیت اجتماعی نبود یا دلم نمی‌خواست این‌طور باشد.
وقتی کارتون‌های جدید را با خاطرات کودکی‌ام یا کارتون‌های خوب قیاس می‌کنم، واقعا مبتذل هستند.
*خوب هدف اصلی شما از این نمایشگاه چه بود؟ ـ هدف این بود که نمایشگاه عکسی گذاشته شود و اگر ظرفیت‌های تاریخی و معماری دارد، نشان داده شود. برای همین عکس‌هایی را که پیدا کردم به شراکت گذاشتم.
*می‌شود از این منظر نگاه کرد که ناخودآگاه می‌خواستید چیزی از گذشته را به یادمان بیندازید؟
ـ هر نقاش، طراح، مجسمه‌ساز یا فیلمسازی که کاری می‌کند، قطعا می‌خواهد دیگران را در این تولید (دلم نمی‌خواهد یک اثر هنری نام ببرم چون ممکن است خودم و دیگران در این مورد تردید داشته باشیم یا گزافه‌گویی باشد) و افق دیدگاهش شریک کند. پس می‌بایست حرفی برای گفتن داشته باشد. حالا اینکه اندازه این حرف چقدر است، دیگران مشخص می‌کنند.
*وقتی می‌خواستید نمایشگاه را برگزار کنید، با توجه به اینکه عکس‌ها مربوط به دوران دانشجویی شما هستند، فکر نمی ‌کردید برای نشان دادن آنها دیر شده است؟
ـ درکی از دیرشدن برای عکس یا هر اثر دیگری ندارم مثل اینکه بگوییم اگر بخواهیم شاهنامه را بخوانیم بدرد نمی‌خورد. آثار، همیشه از نظر زیبایی شناسی یا محتوی قابل رویت و برداشت هستند. هر زمان می‌شود آنها را نگاه کرد. حداقل می‌توانیم بگوییم کاری را که دیده‌ایم زیبایی شناسی و محتوا نداشت.
*فکر می‌کنید شهرت و اعتبار شما چقدر در ارتباط برقرار کردن کارهایتان با مخاطب تاثیر گذار بود؟
ـ قطعا بی‌تاثیر نیست اما امیدوارم مثل هر نمایشگاه مستقلی، بدون برچسپ شهرت برگزارکننده تاثیر خودش را داشته باشد.
همیشه عکاسی کردم. یکی از منابع درآمد من در دانشکده، عکاسی بود. از پروژه‌های نهایی فارغ التحصیلان، ماکت‌هایشان، آثار مجسمه‌سازان، تابلوهای دانشجویان نقاشی .
*شاید کمتر شنیده بودیم که اهل عکاسی هستید یا دوست دارید نمایشگاه عکاسی برگزار کنید، بیشتر شما را به عنوان طراح گرافیست و معمار می‌شناختیم. خودتان چقدر اهل عکاسی هستید؟
ـ قبل از دانشکده هم عکاسی می‌کردم. در کتاب قصه‌هایم نوشته‌ام که دوربینی برایم خریداری شده بود و هیچگاه از من دور نبود. آرشیو عکس من اصلا کوچک نیست.
*حدودا چند عکس در این آرشیو دارید؟
ـ خیلی زیاد هستند. نمی‌دانم. همیشه عکاسی کردم. یکی از منابع درآمد من در دانشکده، عکاسی بود. از پروژه‌های نهایی فارغ التحصیلان، ماکت‌هایشان، آثار مجسمه‌سازان، تابلوهای دانشجویان نقاشی که باید ارائه می‌کردند، عکاسی می‌کردم. درآمد آن را هم خرج عکاسی خودم می‌کردم.
*بیشتر چه موضوع‌هایی در عکاسی برایتان مهم است؟
ـ قبل از عکاسی اصلا تصمیم نمی‌گیرم. چون در سفرهایم فراغت بیشتری دارم، بسیاری از موضوعات جذبم می‌کند مثل خود شهر، معماری و آدم‌ها. چیزی که بغیر از سوژه برای عکاس‌ها مهم است و اهمیت پیدا می کند، نور است. پرداختن به نور یکی از دغدغه‌های اصلی است و فکر می‌کنم برای عکاسان هم اینطور است. موقعیت نوری جبر غریب بزرگی برای یک عکاس است. مثل موقعیت نوری خورشید در طلوع و غروب که در حقیقت هیبت اشیا و سوژه را تغییر می‌دهد. یک بنا در ظهر تصویری دارد که قطعا در غروب متفاوت است. در کویر شما نمی‌توانید در طول روز عکس بسیار خوبی بگیرید چون نوع تابش و نوع سایه‌ها جذابیت ایجاد نمی‌کند و این خاصیت در معماری روستاها و..هم هست. سایه‌ها حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند . وقتی این متغیر برای یک عکاس مهم می‌شود در حقیقت به فرم فکر می‌کند چون نمی‌توان برای روایت یک موضوع به فرم توجه نکرد. گاهی در موقعیتی واقع می‌شویم که زمان نداریم اما کشف و درک تصویر با همان موقعیت نوری، باید توسط عکاس فهمیده شود. این درک است که بسیاری از آثار عکاسان معتبر را ماندگار می‌‌کند. درک لحظه بدست نمی‌‌آید مگر جز درک درست فرم به وسیله نور که اگر اتفاق نیافتد، عکس چیزی کم دارد. برای همین گاهی می‌‌بینیم عکس‌هایی تاثیرگذار نیستند گرچه ممکن است سوژه شگرفی داشته باشند. عکس‌های ماندگار فرم و محتوا را همراه خود دارند.
درک لحظه بدست نمی‌‌آید مگر جز درک درست فرم به وسیله نور که اگر اتفاق نیافتد، عکس چیزی کم دارد.
*درک موقعیت چگونه بدست می‌آید؟
تجربه‌های بسیار زیاد. دانش عکاسی می‌تواند کمک کند اما قطعا مسلط شدن در موقعیت‌های مختلف نوری و فضایی در تجربه و تکرار آن است.
*برخی از بازدیدکنندگان بر وجه معماری عکس‌های شما خیلی تاکید داشتند و می‌گفتند شما یکی از دارندگان بزرگ آرشیو معماری هستید. ـ این کمی اغراق است (خنده).
*وقتی این عکس‌‌ها را می‌گرفتید در ذهنتان بود که به جنبه معماری آثار توجه کنید یا صرفا تجربه عکس گرفتن برایتان مهم بود؟
ـ یکی از شانس‌هایی که من در زندگی آوردم، قبول شدن در دانشکده هنرهای زیبا بود. آن موقع رشته‌ای به نام گرافیک در دانشکده تدریس نمی‌شد بلکه نقاشی و مجسمه‌سازی در حوزه تجسمی وجود داشت و متاسفانه از این رشته آگاه نبودند.
*شما چطور؟
ـ در آن سنی که دیپلم ریاضی گرفتم پدر و مادرهای من نیز مثل همه پدر و مادرهای دیگر می‌خواستند، خوشبخت شوم و در رشته ریاضی یا تجربی درس بخوانم. من چون از خون می‌ترسیدم و همچنان هم می‌ترسم، ریاضی خواندم و کنکور دادم. کنکوری که همچنان به سختی ، عجیب و غریبی امروز بود و جزیی از کابوس‌های دبیرستانی‌ها حساب می شد. در 2_3 رشته قبول شدم.
*چه شد معماری را انتخاب کردید؟
قبول شدن رشته معماری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران را دیر اعلام کردند و برای همین اول شیمی دانشگاه شیراز ثبت نام کردم و بعد که نامم برای رشته معماری اعلام شد، به دانشکده هنر رفتم. محیط هنری بود ومن دوست داشتم. اگر در این رشته قبول نمی‌‌شدم قطعا بعد از یک سال رشته شیمی را رها می‌کردم تا خودم را پرتاب کنم به جایی که دوست داشتم. حضور در دانشکده و آشنایی با کتاب‌های معماری و گرافیک قطعا زندگی من را تغییر داد. کتاب‌ها آن موقع در دسترس همه نبود همچنانکه هنوز هم نیست.کتابخانه رفتن را به بچه‌هایمان یاد نداده‌ایم. درآمد یا پول‌های توجیبی‌ام را خرج کتاب‌های شعر، رمان‌ها و.. می‌کردم اما کتاب‌های تصویری بندرت در دسترس بود. در دانشکده این اتفاق برای من افتاد که با این کتاب‌ها آشنا شوم. شانس دیگرم آشنایی با مرتضی ممیز بود که به سمت گرافیک ذوق پیدا کردم. اتفاق دیگر حضور در کانون پرورش فکری بود که با وجود فرشید مثقالی تقویت شدیم. موضوع تاثیرگذار دیگر، سفرهای دانشکده‌ای بود.
کتاب‌ها آن موقع در دسترس همه نبود همچنانکه هنوز هم نیست.کتابخانه رفتن را به بچه‌هایمان یاد نداده‌ایم.
*چطور؟
ـ مهندس سیحون زمانی که وارد دانشگاه شدم، رئیس دانشکده بود و به فاصله یک سال بعد استاد میرفندرسکی که معلم خودم نیز بود، به جای ایشان آمد. هر دوی آنها سفرهای دانشجویی را برنامه‌ریزی کرده بودند. سفرهای دانشجویی همیشه جز برنامه‌های اصلی دانشجویان معماری بود. وقتی 3 ـ 4 پیش، مهندس سیحون را در دبی دیدم، در گفتگویی که برای فیلمی با او انجام دادم، متوجه شدم به صورت آگاهانه سفر را در دستور کار دانشکده قرار داده بود. این سفر‌ها جز برنامه‌های درسی ما بود و نمره می‌گرفتیم تا کروکی بکشیم و بعد به قضاوت بگذاریم. بسیاری از دوستان معتبر معماری کشور از کسانی هستند که در آن زمان کروکی‌های زیبایی می‌کشیدند. در این میان هرکسی که دوربین داشت قطعا یک شانس مضاعف داشت. به دو دلیل سیحون این سفرها را برنامه‌ریزی کرده بود. یکی اینکه سفر در برنامه‌های ایرانیان بوده و دوم اینکه در این سفرها با مردم آشنا می‌شدیم.
*این سفرها چقدر روی شما تاثیر گذاشتند؟
اساسا معماری برای راحت و بهتر زندگی کردن مردم است. در صورتی که این اتفاق بعدها در دانشکده دگرگون شد و بچه‌ها آبستره کار کردند همانند اتفاقی که در گرافیک و پوستر نیز روی داده است. پوسترهای آبستره‌ای کار می‌شود که معلوم نیست مخاطب اصلی آنها کیست. در معماری طراحی‌هایی برای مسکن‌هایی انجام می‌شود که مشخص نیست متعاق به کدام اقلیم جغرافیایی یا فرهنگی است. این طراحی‌ها برای زندگی است. معماری که برای هیچ ساختن نیست. برای رسیدن به چنین درکی این سفرها برنامه‌ریزی شده بود. در سفر سال اولم با همان دوربین قدیمی سفر کردم اما در همان سال در مسابقه پوستر "خانه جوانان شهرداری" شرکت کردم و با اینکه برای اولین بار تجربه طراحی پوستر داشتم پوسترم اول شد. 10 هزار تومان جایزه گرفتم که رقم کمی نبود و پنج هزار تومان آن را دوربین خریدم. این دوربین من را رها نکرد. منهم رهایش نکردم و این عکس‌ها حاصل همان دوربین است. خوشبختانه دانشکده‌ای داشتیم که ارتباط میان رشته‌های تئاتر، موسیقی، مجسمه‌سازی، نقاشی و...وجود داشت. این پیوند سبب شد من با تمام گروه‌ها به سفر بروم. برای همین بخش‌ زیادی از عکس‌های این نمایشگاه به معماری مربوط می‌شود و قطعا در کنار آن آدم‌ها هم هستند. قطعا بدون حضور آدم معماری معنا ندارد. حتی مسجد شیخ لطف الله که جز شاهکارهای معماری ایران و جهان است در موقعیت‌های حضور انسان معنا پیدا می‌کند. امیدوارم با این نگاه در مورد معماری‌هایمان بیندیشیم. همان کاری که یک شعر، قصه، نقاشی یا نمایش انجام می‌دهد یک معماری هم می‌تواند آن تاثیر را بگذارد و حال انسان را دگرگون کند. در مورد بعضی از معماری‌های شاهکار این اتفاق می‌افتد.

Interviews of Sahar Azad
Ibrahim true as his most graphic and architect know, holding a photo exhibition in the Art Gallery January showed that in this context also the words to say. His photographs of architectural features and other areas that do not exist.
Very quiet and so the real question is your ear that you think that time to any other topic Nmyandyshd. Svalhaytan and gives answers based on when the talk was marginalized, his head back to the main topic. Among his many talk to words and will pause to express concerns Aslyash. He laughs, but little does not mean that sweet talk does not loop. He himself is also a university professor, architecture and graphics that we communicate with people's lives lost and to create abstract, they flock to. The following discussion of the detailed interview with the real photos and more time is devoted to his students:
Photo exhibition held in what were you?
Ebrahim Haghighi, graphic designer, architect, photographer and professor: student at the same time that 53 and 54 years, decided to hold exhibitions, even the pictures that were great, but I just Khatrm printing is why I gave up. Photos aside, and the years of repeated Asbabkshyhay home .. Disappeared. Mind until it was broken or negative may be wet. They found the opportunity when I was worried that the negatives have been destroyed, again all of them with chemical medicine in the bathroom, I washed and wiped contact. When this happened, I saw many places that I have photography, no longer exists. I said to myself not bad at seeing others lose Rfthhay Shhrsazyman architecture and to share. After the selections with friends and did some pictures and print them through about 60 photos were selected. I saw except for architecture, people are also pictures. Time passes and the pictures show it would have consequences. Type of clothing, look at photos and awe all people are special and now because of other types of social relationships are different. When I went to the exhibit thought, decided the same places where photography photography again and I had two photos put together.
* So why did you only show the old photos?
New photos for review to the places where the shooting had already, I was. Many changes were extensive and exotic. Apart from places that have been destroyed in some cities such as Yazd, Kashan, buildings or exotic tall glass and steel like Zaydhhayy up in that city are very ugly and integrated organic tissue is destroyed. Except for the antennas and Dklhayy Srbravrdhand, changes in dress and appearance of people, especially children, so it happened that cause the antennas and dishes are in the north, south, village or city, all dressed alike wear. Clothes with strange brands, Number footballer, film Titanic, on Japanese cartoons are weird. Of course, these kids certainly love the cartoons, but when my memories of this cartoon or cartoons Kvdkyam good analogy I are really vulgar. This analogy immediately exception is on our mind. So I do not need new photos displayed since both aim to exhibit comparable social status, or I did not wanting to be apart.
When a new cartoon or cartoons with good memories Kvdkyam analogy, I have really vulgar.
* Well, your main goal of this exhibition, what was?
The goal was to put a photo exhibition of historical and architectural capabilities, and if has to be shown. So the pictures that I found to put the partnership.
* Is looked at from this perspective that subconsciously wanted something from the past reminds us Take?
Each painter, designer, sculptor or film that is working, certainly wants others in this production (I did not want to take the name of a work of art as it is in myself and others have questioned or Gzafhgvyy) and shared vision to horizon. So you must have nothing to say. Now, how much is this letter, others are specified.
* When you wanted to hold fair, given that pictures are related to the period of your student, do not think they have to show is late?
Understanding of Dyrshdn for photos or any other work I do not like saying if you want to read the Shahnameh useful matches. Works, always in terms of aesthetics or content, and harvest are visible. Each time they are looked at. Can at least say something that was not seen aesthetics and content.
* Do you think your reputation on what works to communicate with the audience was impressive?
I hope no influence but certainly not like any independent exhibition, organizer without Brchsp fame is its effect.
I always photography. One of the sources of my income in college, was photographed. Final project graduates, Makthayshan works sculptors, students painted panels.
* Perhaps less than we had heard that people are shooting or photography you'd like to hold, the more you as a graphic designer and architect Myshnakhtym. How are people in your photography?
Before college I was shooting. Qshhaym wrote the book that I bought a camera and was never away from me. Is not small at all my photo archive.
* A few extra images in this archive you?
Are too high. I do not know. I always photography. One of the sources of my income in college, was photographed. Final project graduates, Makthayshan works sculptors, boards must provide students who were painting, photography, I would. The income I spend my photography.
* What topics most important to you in photography?
Do not take no decision before the shooting. Sfrhaym more leisure because I, like many of the issues is Jzbm your city, architecture and people. Apart from what the subject is important and the importance for photographers to find, light. Addressing the main concerns of light, and I think this is so for both photographers. Optical Position algebra strange for a photographer is great. Position the light like the sun rising and setting objects and awe that actually changes the subject. So at noon on a video that is definitely different in the evening. In the desert during the day you can not get a good picture because the type and type of radiation does not create shadows and attractive property in rural architecture and .. well. Many professionals have to say of shadows. When this variable is important for a photographer actually thinks it can not form a subject for a narrative form, not attention. Sometimes we get the position but do not have time to discover and understand the optical image with the same situation, should be understood by the photographer. It is understandable that many of the photographs will remain valid. But understanding does not get instant understanding of form, except by the light that does not happen, is nothing less than picture. So sometimes we see photographs are effective, although the subject may be dramatic. Photos lasting form and content along with their.
But understanding does not get instant understanding of form, except by the light that does not happen, is nothing less than picture.
* Understand how to get position comes?
Great experience. Knowledge of photography can help, but definitely rule on various occasions in the experience of light and space and repeat it.
* Some of the visitors on the way architecture your photos very stressed and they said you were one of the big holders are architectural archive.
This is a little exaggerated (laughter).
* When these pictures Mygrftyd in mind that the architectural aspects of note taking pictures or just the experience was important for you?
One of the chances in life I guess, pass the School of Fine Arts was. Then string the name of college teaching was not graphic, but painting and sculpture in the visual field, and unfortunately there were not aware of this field.
* How are you?
Diploma in Mathematical age I also like my parents all the other parents wanted, and get lucky in the field of mathematical or experimental study. Because I was afraid of blood and still too scared, read the math exam and I did. Entrance still hard, today was weird part was the nightmares Dbyrstanyha account. 2_3 I accept the string.
* What was the architecture you chose?
Validation Architecture Faculty of Fine Arts at Tehran University announced late and so the first registration of Chemistry, University of Shiraz, which I then call for Architecture were announced, I went to art school. Henry was loved Vmn environment. If this field is definitely acceptable Nmyshdm After a year I abandoned chemistry to throw myself to where I liked. School attendance and familiarity with books and graphic architecture definitely changed my life. All books available at that time was not as yet. Bchhhayman library going to learn Ndadhaym. Income or money spent Tvjybyam books of poetry, novels and .. But I rarely picture books were available. This happened at school that happened to me with these books to get to know. Introduction to my other point Morteza chance that I found the graphic taste. Another event was the presence at the center of intellectual development that we reinforce with Farshid ounce. Topic affect other trips were collegiate.
All books available at that time was not as yet. Bchhhayman library going to learn Ndadhaym.
* How?
Seyhoun engineer when I entered the University, was Dean and Professor Myrfndrsky distance a year later that was also my teacher, he was instead. Both trips were planned student. Student Travel programs always save the original architecture students were. When 3 4 ago, the engineer saw Seyhoun in Dubai, in a conversation with him for a film I did, I noticed a deliberate trip on the agenda was placed in school. These trips but our curriculum was the top score Had to paint and then put to the judge. Many friends who are reliable architecture of the country at that time Krvkyhay Mykshydnd beauty. Meanwhile anyone who had a camera was definitely a double chance. Two reasons Seyhoun these trips had plans. One that Iranians travel programs and second, that these trips with people familiar Myshdym.
* These trips on how you impacted?
Architecture basically comfortable and better life for the people. If this occurs later in the school changed and the children worked as happened abstract graphics and posters is also on. Posters Bstrhay work which is not known who their main audience. Trahyhayy Msknhayy architecture is done for the unknown Mtaq which geographic or cultural climate. These drawings are for life. Architecture that does not make any. To achieve such an understanding had been planning these trips. In my first year traveling with the same old camera, but I traveled the same year in the poster competition "youth council house" with the company that I first experienced the first poster I was Pvstrm. 10 dollars bonus that I was a little figure of five dollars and bought the camera. I did not leave this camera. Mnhm did not release the pictures and the result is the same camera. Fortunately we had a collegial relationship between disciplines theater, music, sculpture, painting and ... there. This link led me to travel with all groups to go. So much of this photo exhibition is related to architecture and certainly they are beside the people. Certainly no sense without the presence of Adam architecture. Even the mosque, Sheikh Lotfollah except Iran is the world's architectural masterpieces in the presence of human situations, finds meaning. I hope this look about Mmaryhayman Byndyshym. What a poem, story, painting or doing a show that architecture can also put effective human being can change. On some architectures masterpiece takes place.