اخلاق حرفه ای در معماری = تقلید هویت

تقلید هویت

در آستانه گستاخی به یک پندار کوچک و عمیق

دیوانه شویم جال بی سکوت ...

سکوتی که از دل یک اندیشه برخواسته است و به خیال دورترین سادگی ها ،

از بازی های روزگار دور مانده است.

او هیچگاه نخواست آزاری داشته باشد و چشم از طمع فرو بست و تنها هراسش

بودن و نبودن بود ... همان حس زنده ماندن.

نزدیک به دو سال بدین منوال گذشته است، با نامی که از کنته ی زخیم سر سختی و

مقاومت در مقابل التهاب ها و ترس ها بر بالای در وبلاگ حک شده است.

حال و محال ... بی مجال

هویت و اندیشه ی هویت چگونه ثبت می شود و فرهنگ هویت سازی و

حریم آن چیست؟

آیا می توان از یک هویت خاص دوباره سازی کرد بدان گونه که

الفتی بر درونش از آن هویت نتافته باشد؟

از یک فیلم، کتاب، عکس، نقاشی یا یک مکان و زمان و شاید یک

نام چگونه و به چه مجوزی می توان تقلید کرد حال آنکه معرفتی

در بین نباشد. مقلدان کور مسلک مکاتبی که تا اندکی کمتر

از اندک دانستند تا توانستند تاختند و بروز کردند بر طفل صغیر

ذهن نا لایق خویش در دیگران ... و آنها که حق بودن و سلوک

پاک آن مکتب به سکوت پیوستند تا حق مطلب پایمال نشود.

آن سان پروردگاری که از گستاخی انسان به ستوه آمده است، از این همه

تلاش بی ثمر در الاهه پروری و خدا انگاری خویش ... عجب سکوت

مرموزی می کند.

دانستن اصل از فرع بهر اهل فن ساده است لکن همه اهل فن نیستند ...

عبس و بیهوده ست با کلمات شیره ی درد را به تن کاغذ کشید

و نالید از سودایی به نام تقلید هویت ...

اخلاق حرفه ای در معماری = تقلید هویت

اخلاق حرفه ای در معماری نشان از ذهنیات دور و نزدیک به یک اتفاق تازه و تکرار نشده است.

خطوطی را که یک معمار بر روی ذهن خویش می پروراند شاید همانند آن را و یا حتی حود آن را در زمانی دیده باشد ولی انگشتانش این اجازه را به خود نمی دهند که تقلیدی جسورانه داشته باشند.

تعریفی که یک معمار از اخلاق میتواند داشته باشد سادگی و متانتی است که در نگاه خود به طرح های گذشته دارد، چرا که هر معماری در هر زمان و مکانی که بخواهد میتواند به راحتی زندگی کند و آن را درک کند.

زمانی که با گوشه چشم خویش به زوایای ساختمان ها مینگرد، گویا با آنها سخن می گوید.

خلق یک فضا توسط معمار، جای پای محکمی است بر روی زمان و اندیشه های ذهن فردا.

گردش به دور منحنی ایچاد شده در داخل بنا، این احساس را در جوینده ایجاد می کند که منظور معمار و طراح چه بوده است و آیا او هم می تواند اینگونه طراحی کند.

برخی از معماران علاقه شدیدی به تکرار و به نمایش قرار دادن حس درونیشان به دیگران دارند، بنابراین اگر تقلیدی در میان باشد اهل فن به خوبی آن را درک می کنند.

خواسته یا نا خواسته در زمانی که با شخصی جدید رو به رو می شویم رفتارمان کمی تغییر می کند و سعی بر آن داریم تا خوبی های خود را بیان کنیم و البته از تجربیات بزرگان هم استفاده کنیم و حرفهای آنها را در صجبتهایمان به کار ببریم. اخلاقی که در معماری مد نظر است کمی به این مثال نزدیک است. پس بکوشیم تا آنچه هستیم را طراحی کنیم و فضایی را که خود می پسندیم همانند میخ بر زمین فرو کنیم تا آیندگان بعد از تحلیل فضاهای طراحی شده با یکدیگر به این یقین برسند که معماران کمک جال یکدیگر ولی دور از همدیگر بودند.

محمد منفرد ...... 22/03/1388 ...... 12/06/2009 ...... Mohammad.Monfared

-------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

این یاداشت در پاسخ به فراخوان حسام عشقی صنعتی برای شرکت در ضیافت یازدهم وبلاگهای معماری با عنوان اخلاق حرفه‌ای در معماری و شهرسازی، نوشته شده است.