انسان برتر است یا ماشین؟

خیابان مسیر ترافیکی و فضای عمومی در شهر است. مسیرهای رفت و آمدی که با جداره هاشون معنا پیدا می کنند. خیابان شوش با خیابان پاسداران هم عرض اما هم ارزش نیست.

جدا از طبقه بندی خیابانها به صورت اصلی و فرعی و .... به نظر من خیابانهای داخل شهرها چهار دسته اند :

1- فقط خیابان     2- خیابان و پیاده رو     3- پیاده رو     4- بزرگراه

v      تا حالا صادقیه رفتید؟ خیابانهایی چسبیده به ساختمانها، با جداره هایی هم شکل، بدون تنوع با پیاده روهایی که حتی یک آدمم به زور می تونه ازش عبور کنه، اگر هم درختی از آن سر برآورده باشد که دیگر واویلا، باید همش تو مسیر حرکت از خیابان به پیاده رو و پیاده رو به خیابان باشیم. با رد شدن از این مسیرها انسان احساس امنیت می کنه؟

انسان برتر است یا ماشین؟ من این خیابانها رو می گم فقط خیابان.

v      خیابان ولیعصر با پیاده روهایی با عرض زیاد، تو این خیابان حداقل انسان با ماشین هم ارزش شده. جای شکرش باقیه که اون قدیما حداقل خودشون رو می دیدن!

v      تنبلی رو بذار کنار، پیاده روی هم چیز بدی نیست. خیابان صف ( باغ سپهسالار ) که به قول بعضی ها تبدیل به موزه شده، فقط پیاده رو. قبل از موزه کردن این خیابان، ازدحام جمعیت تو پیاده روها آدمو کلافه می کرد، نمی تونستی خرید کنی. اگه از خرید خسته می شدی باید این مسیر پرترافیک رو بر می گشتی، چون از خیابان نمی تونستی عبور کنی. حال بگذریم از مسئله امنیتش. حداقل با پیاده رو کردن خیابان، با خیال راحت بر می گردی، از ازدحام جمعیت تو پیاده روی نزدیک مغازه ها هم کم شده.

v      تکلیف بزرگراهها هم که معلومه، ماشین هایی که با سرعت زیاد از کنار هم عبور می کنند، بدون خاطره، حذف انسان، حذف جداره ها، حذف پیاده رو و ......

مسئله این است، انسان در خدمت ماشین یا ماشین در خدمت انسان.

این یاداشت در پاسخ به فراخوان ایرانشهر، برای شرکت در ضیافت چهارم وبلاگهای معماری با عنوان خیابان، نوشته شده است.

نظرات دوستان :

 آقای میرغلامی www.urbatecture.blogspot.com

سلام. خوش آمدید. موضوع خیابان آنقدر جای بحث دارد که از این یکی (سواره-پیاده)غافل شده بودیم
درست است. شهر اگر بخواهد انسانی باشد در درجه اول باید اولویت را به عابرین پیاده بدهد. البته این امر بدون بهره مندی از یک سیستم حول و نقل عمومی قوی ممکن نیست. شهرهای اروپایی امروزه محورهای پیاده و استفاده از دوچرخه را در اولویت قرار داده اند. البته پیاده روی و دوچرخه سواری نیاز به کار فرهنگی هم دارد. اینجا دانشجویی بود که روی بهینه کردن حمل و نقل عمومی در ریاض کار می کرد ویک مشکل عدم استقبال از مترو یا قطار شهری در آنجا فرهنگی بود چون برای یک عرب پولدار کسر شان بود که از مترو استفاده کند هر چند خالی و عالی باشد.

  آقای نصیر زرین پناه www.zarrinpanah.blogspot.com

آقای منفردعزیز،
سلام.
لطفاً نظرتان را در مورد نحوه‌ی ادامه‌ی ضیافت‌ها و بویژه پیشنهادات جدیدی که از جانب دوستان مطرح شده اعلام کنید تا بعد از جمع‌بندی نظرات، با طرح موضوعات برای ضیافت پنجم در خدمت‌تان باشم.
ممنونم.